Rusza konkurs „Odblaskowa Szkoła” w województwie kujawsko-pomorskim

Uwaga szkoły podstawowe! Na terenie województwa kujawsko-pomorskiego startuje I edycja konkursu „Odblaskowa Szkoła”, którego głównym celem jest promowanie bezpieczeństwa dzieci w ruchu drogowym oraz zachęcanie do noszenia elementów odblaskowych. Idea akcji opiera się na prostym przesłaniu: widoczny = bezpieczny.

Zgłoszenia i udział

Szkoły podstawowe mogą zgłaszać swój udział w terminie od 5 do 19 września 2025 r..
Aby dołączyć do konkursu, należy wypełnić formularz zgłoszeniowy (Załącznik nr 1 do Regulaminu) i przesłać go drogą mailową na adres: wrd-kwp@bg.policja.gov.pl.

Organizatorzy i partnerzy

Organizatorem konkursu jest Wydział Ruchu Drogowego Komendy Wojewódzkiej Policji w Bydgoszczy .
Partnerami wydarzenia są:

• Urząd Marszałkowski Województwa Kujawsko-Pomorskiego,
• Kujawsko-Pomorski Urząd Wojewódzki w Bydgoszczy,
• Kuratorium Oświaty w Bydgoszczy,
• Wojewódzkie Ośrodki Ruchu Drogowego w Bydgoszczy, Toruniu i Włocławku,
• Polski Związek Motorowy w Bydgoszczy,
• Kujawsko-Pomorska Wojewódzka Rada Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego.

Patronat honorowy i medialny

Konkurs objęli honorowym patronatem:

• insp. Jakub Gorczyński, Komendant Wojewódzki Policji w Bydgoszczy,
• Michał Sztybel, Wojewoda Kujawsko-Pomorski,
• Piotr Całbecki, Marszałek Województwa Kujawsko-Pomorskiego.

Patronat medialny sprawują: TVP3 Bydgoszcz oraz Polskie Radio PiK.

Dlaczego warto?

Konkurs to doskonałe połączenie edukacji i zabawy, które uczy najmłodszych odpowiedzialności na drodze i wyrabia dobre nawyki w zakresie bezpieczeństwa. Wyposażenie uczniów w odblaski nie tylko podnosi świadomość, ale przede wszystkim realnie zwiększa ich bezpieczeństwo.

👉 Szczegółowe informacje, regulamin oraz formularz zgłoszeniowy dostępne są na stronie: Kujawsko-Pomorska Policjaas.

Zachęcamy wszystkie szkoły podstawowe do udziału w konkursie! Niech Wasza szkoła będzie odblaskowa i bezpieczna! 🚦💛

Buenos Aires – stolica Argentyny – bywa nazywane „Paryżem Ameryki Południowej” i rzeczywiście ma europejski sznyt: szerokie aleje, eleganckie kamienice w stylu francuskim i place przypominające te znad Sekwany. Jednocześnie tętni w nim latynoska energia tanga, futbolu i pysznej wołowiny z rusztu. Miasto położone jest nad rozległą estuarią Río de la Plata, na równinie pampy – jego centrum wznosi się średnio na 25 m n.p.m. , a więc niemal płasko.
{loadmoduleid 341}
Buenos Aires jest ogromną aglomeracją – samo miasto (Autonomiczne Miasto Buenos Aires) liczy obecnie nieco ponad 3,1 mln mieszkańców, a wraz z przyległymi przedmieściami (tzw. Wielkie Buenos Aires) tworzy metropolię zamieszkaną przez około 16–17 milionów ludzi. Gęstość zaludnienia w granicach miasta jest bardzo wysoka, wynosi średnio ponad 15 tys. osób na km² – to porównywalnie do tak ścisło zabudowanych miast jak Barcelona czy Paryż. W centrum portowym czy w gęsto zaludnionych dzielnicach Montserrat i Balvanera jest to wręcz las wieżowców i kamienic, gdzie na niewielkim obszarze mieszka po kilkadziesiąt tysięcy osób. Nic dziwnego, że wielu porteños (tak nazywa się mieszkańców Buenos Aires) ucieka w weekendy na obrzeża, by złapać oddech.
                                            

Demograficznie Buenos Aires to miasto z przewagą kobiet – według najnowszego spisu ludności aż ok. 53% populacji stanowią kobiety, a 47% mężczyźni. Tak wysoki udział kobiet jest ewenementem na skalę kraju (średnia dla Argentyny to \~52% kobiet) i wynika m.in. z tego, że wiele Argentynek przenosi się do stolicy za pracą, a także z ogólnej długowieczności kobiet. Średnia wieku mieszkańca Buenos Aires przekracza 40 lat – rodziny mają tu zwykle niewiele dzieci, a młodzi dorośli często odkładają zakładanie rodziny na później. Dzieci i młodzież (poniżej 15 lat) stanowią przez to mniejszy odsetek populacji niż w innych częściach kraju, za to sporo jest osób starszych, korzystających z uroków miejskiego życia (kafejek, parków, wydarzeń kulturalnych). W Buenos Aires również czworonogi mają się dobrze – szacuje się, że po mieście biega łącznie około 800 tysięcy do nawet 1 miliona psów i kotów (zarówno mających dom, jak i bezpańskich). To znaczy, że w stolicy Argentyny zwierzaków domowych jest już więcej niż dzieci – podobnie jak w Tokio czy innych wielkich metropoliach trend „pets over kids” staje się faktem. Porteños słyną z miłości do swoich pupili – w parkach można zobaczyć profesjonalnych wyprowadzaczy psów spacerujących z całą gromadką, a liczne sklepy zoologiczne i weterynarze świadczą o tym, że zwierzęta to ważna część życia miejskiego.

{loadmoduleid 342}

Buenos Aires ma niezwykle ciekawą historię i silne związki z Europą. Sama nazwa miasta oznacza po hiszpańsku „ pomyślne wiatry ” lub „dobre powietrze” i ma intrygujące pochodzenie. Gdy hiszpańscy żeglarze dotarli w XVI wieku do ujścia La Platy, przypisali swój bezpieczny rejs wstawiennictwu Matki Bożej z Buen Ayre – Madonny czczonej na Sardynii (wówczas należącej do Hiszpanii). Kapelan wyprawy Pedro de Mendozy, założyciela osady w 1536 r., nazwał więc miejsce Puerto de Santa María de los Buenos Aires na cześć Madonny Dobrej Aury z Cagliari. Choć pierwsza osada nie przetrwała (została porzucona w 1541 r. po konfliktach z rdzenną ludnością), nazwa się przyjęła. Ponowne założenie miasta nastąpiło w 1580 roku – dokonał tego Juan de Garay, który przypłynął tu z Paragwaju i utworzył osadę nazwaną Ciudad de la Santísima Trinidad y Puerto de Santa María del Buen Ayre. Od tego momentu Buenos Aires rozwijało się już bez przeszkód. Przez kolejne stulecia było najpierw częścią hiszpańskiego wicekrólestwa (od 1776 r. stolicą Wicekrólestwa La Platy), następnie miejscem wybuchu ruchów niepodległościowych (tu w 1810 r. rozpoczęła się Rewolucja Majowa przeciw Hiszpanii). W 1816 r. Argentyna ogłosiła niepodległość, a Buenos Aires stało się ostatecznie stolicą kraju po burzliwym okresie wojen domowych (oficjalnie stołeczność uzyskało w 1880 r.).

Historyczne powiązania Buenos Aires z innymi krajami są bardzo widoczne w kulturze miasta. W XIX i na początku XX wieku do Argentyny masowo napływali imigranci z Europy – głównie z Włoch i Hiszpanii , ale też z Francji, Niemiec, Polski czy Rosji. Szacuje się, że nawet 60–70% dzisiejszych mieszkańców ma europejskie korzenie. Nic dziwnego, że Buenos Aires pełne jest europejskich wpływów: architektura centrum przypomina Paryż lub Madryt, a w lokalnej odmianie języka hiszpańskiego (tzw. dialekcie rioplatense ) słychać melodię języka włoskiego. Miasto stało się prawdziwym tyglem kulturowym , „melting pot” Nowego Świata, gdzie potomkowie włoskich i hiszpańskich osadników żyją obok społeczności żydowskiej (jednej z największych w Ameryce Łacińskiej), arabskiej, pochodzącej z Azji Wschodniej (duża kolonia japońska i chińska) czy sąsiednich krajów (w Buenos Aires mieszka wielu Paragwajczyków, Peruwiańczyków, Boliwijczyków). Dzięki temu w mieście obok steków z chimichurri zjemy doskonałą pizzę na modłę neapolitańską czy oryginalne sushi, a obchody świąt katolickich przeplatają się z festiwalami społeczności syryjskiej czy koreańskiej.

Buenos Aires słynie z unikalnej atmosfery i atrakcji . To tutaj narodziło się namiętne tango – muzyka i taniec, które powstały na przełomie XIX/XX w. w robotniczych dzielnicach portowych. Dziś w wielu klubach (tzw. milongach) można wziąć udział w nocnych potańcówkach tango i podziwiać zmysłowe pokazy par tańczących przy akompaniamencie bandoneonu. Spacerując po kolorowej uliczce Caminito w dzielnicy La Boca, nadal usłyszymy melodie tanga i zobaczymy artystów odgrywających spontaniczne scenki taneczne – to żywy skansen folkloru portowego. La Boca przyciąga też fanów futbolu – stoi tam słynny stadion La Bombonera, dom ukochanej przez miasto drużyny Boca Juniors . Piłka nożna to religia Argentyńczyków, a Buenos Aires ma aż kilkanaście profesjonalnych klubów, z których najbardziej utytułowane – Boca i River Plate – rozpalają emocje derbami "Superclásico". Centrum miasta zdominowane jest przez Avenida 9 de Julio – jeden z najszerszych bulwarów świata, na którego środku dumnie stoi Obelisk (Obelisco), ikona miasta. Przy pobliskim Placu Republiki odbywają się wiece i świętowanie zwycięstw piłkarskich (np. tłumy kibiców fetowały tu mistrzostwo świata dla Argentyny w 2022 r.). Kawałek dalej znajduje się historyczny Plac Majowy (Plaza de Mayo) – serce miasta otoczone budynkami rządowymi. Tu mieści się słynny różowy pałac prezydencki Casa Rosada , z którego balkonu przemawiała kiedyś Evita Perón do tłumów. Co wtorek na Plaza de Mayo można spotkać Matki z Plaza de Mayo – kobiety, które w ciszy protestują, przypominając o swoich dzieciach zaginionych podczas dyktatury wojskowej lat 70. To miejsce o wielkiej wadze historycznej i emocjonalnej.

W stolicy Argentyny nie brakuje również zieleni i kultury. Ogromny Park Palermo to zielone płuca miasta – znajdziemy tam ogród botaniczny, ogród japoński z oczkami wodnymi i imponujący ogród różany. Działa tu także słynne Zoo porteño (choć obecnie przekształcane w ekopark). Miłośnicy sztuki odwiedzą koniecznie Muzeum Sztuk Pięknych z bogatą kolekcją malarstwa (dzieła Goi, Moneta czy Van Gogha), a także nowoczesne MALBA – Muzeum Sztuki Latynoamerykańskiej z obrazami Fridy Kahlo i Diego Rivery. Wielbiciele teatru mają do dyspozycji niezliczone sceny, w tym zachwycający neoklasyczny Teatro Colón , uważany za jeden z najlepszych operowych teatrów świata (jego akustykę chwalili śpiewacy od Caruso po Callas). W Colón regularnie odbywają się opery, koncerty i bale, a sam budynek olśniewa wystrojem wnętrz i kryształowymi żyrandolami.

Turystów do Buenos Aires przyciąga mieszanka kultury europejskiej i latynoskiej swobody. Rocznie miasto odwiedza wiele milionów gości – w 2008 roku zanotowano około 2,5 miliona zagranicznych turystów, a przed pandemią liczby te były jeszcze wyższe (w 2019 r. ok. 3 milionów). Buenos Aires bywało wyróżniane w rankingach – w ankiecie magazynu "Travel + Leisure" zostało uznane za drugie (po Florencji) najbardziej pożądane do odwiedzenia miasto na świecie. Uroku stolicy Argentyny dopełnia jej scena gastronomiczna . To prawdziwy raj dla mięsożerców – słynne steaki i asado (grillowane mięsa) uchodzą tu za najlepsze na świecie. W każdej dzielnicy znajdziemy tradycyjne parilla – stekownie, gdzie na naszych oczach grilluje się soczystą wołowinę. Do tego kieliszek malbeca z Mendozy i obowiązkowo dulce de leche na deser – i mamy esencję argentyńskich smaków. Ciekawostką kulinarną są też empanadas (pieczone pierożki z różnym nadzieniem) oraz wszechobecna yerba mate – narodowy napój, który mieszkańcy popijają przez bombillę niemal wszędzie, nawet podczas spaceru ulicą.

Buenos Aires od zawsze było kuźnią talentów i sceną wielkich życiorysów. Stąd wywodziły się postacie, które na trwałe zapisały się w historii i kulturze. W świecie muzyki i tańca nie ma chyba bardziej kojarzonej z miastem postaci niż Carlos Gardel – król tanga. Choć prawdopodobnie urodził się we Francji, to wychował się w Buenos Aires i tu rozpoczął karierę, stając się legendą lat 20. i 30. XX w. (jego piosenki do dziś rozbrzmiewają w kawiarniach). Eva Perón , znana jako Evita, była pierwszą damą Argentyny, lecz także „duchową przywódczynią narodu” – przyjechała do Buenos Aires jako nastolatka z prowincji i tu zrobiła oszałamiającą karierę polityczną u boku męża, prezydenta Juana Peróna. Evita do dziś czczona jest przez wielu Argentyńczyków, a jej postać doczekała się słynnego musicalu i filmu – a wszystko to ma korzenie w Buenos Aires (jej mauzoleum znajduje się na cmentarzu Recoleta). Literatura argentyńska również koncentrowała się wokół tego miasta – Jorge Luis Borges , jeden z najwybitniejszych pisarzy XX wieku, urodził się w centrum Buenos Aires w 1899 r.. W swoich opowiadaniach i esejach uwiecznił magię i labirynty tego miasta. Innym pisarzem – kronikarzem stołecznej bohemy – był Julio Cortázar , który choć urodzony na przedmieściach Brukseli, dorastał w Buenos Aires i tu osadził akcję słynnej powieści *Gra w klasy*. Ze świata sztuki plastycznej warto wspomnieć Benito Quinquela Martína , malarza samouka z La Boki, który uwiecznił sceny portowego życia i barwne domy swej dzielnicy, jego imieniem nazwano nawet muzeum i jedną z ulic.

Buenos Aires dało też światu wybitnych sportowców, przede wszystkim piłkarzy. To tutaj narodziła się legenda Diego Maradony – cudownego dziecka z ubogiej dzielnicy Villa Fiorito, które w wieku 15 lat zadebiutowało w klubie Argentinos Juniors, by potem stać się jedną z największych gwiazd futbolu. Maradona rozsławił Argentynę zdobyciem mistrzostwa świata w 1986 r., a kibice Boca Juniors do dziś czczą go niczym świętego (jego podobizna widnieje na murach w całym mieście). Innym bohaterem jest oczywiście Lionel Messi – choć urodzony w Rosario, to w Buenos Aires jest uwielbiany za poprowadzenie reprezentacji do tytułu mistrza świata; gdy w 2022 r. wrócił z pucharem do stolicy, witały go miliony na ulicach. W dziedzinie polityki z Buenos Aires związany był Che Guevara – urodzony w Rosario rewolucjonista studiował medycynę na Uniwersytecie w Buenos Aires, zanim ruszył w podróże, które zmieniły bieg historii. A skoro mowa o duchowości: w Buenos Aires urodził się Jorge Mario Bergoglio, czyli obecny papież Franciszek – pierwszy papież z Ameryki Łacińskiej. Przyszedł na świat w 1936 r. w rodzinie włoskich imigrantów w dzielnicy Flores, a przed wyborem na papieża służył jako arcybiskup Buenos Aires. Jego postać symbolizuje wielokulturowość miasta – syn włoskiej rodziny stał się przywódcą Kościoła powszechnego.

Dzisiejsze Buenos Aires to miasto, które żyje 24 godziny na dobę. Rankiem eleganccy porteños popijają espresso w kawiarniach przy Avenida Corrientes, po południu ulice pustoszeją na czas sjesty, wieczorem znów wypełniają się ludźmi zmierzającymi do teatrów, restauracji i barów, a noc należy do tanga i milong – potrafi trwać do białego rana. Można odnieść wrażenie, że całe miasto jest sceną : na Plaza Dorrego w San Telmo tancerze tango dają spontaniczne pokazy, na promenadzie Puerto Madero uliczni artyści malują portrety, a na stadionach rozgrywają się spektakle futbolowe z dopingiem tysięcy gardeł. Buenos Aires ma wiele twarzy: od nobliwych, europejskich dzielnic Recoleta i Retiro, przez robotnicze Barracas, po artystyczne Palermo pełne murali i klubów. Wszędzie jednak czuć tę samą pasję życia – pasión porteña – która sprawia, że to miasto pulsuje emocjami. Kto choć raz usiądzie przy kawie na ulicy Mayo, usłyszy śpiew ptaków w ogrodzie botanicznym czy zatańczy tango o północy w San Telmo, ten zabierze cząstkę Buenos Aires w swoim sercu na zawsze.

Informujemy, że Grudziądzki Ośrodek Edukacji SPINAKER został laureatem prestiżowego Złotego Lauru Orła Edukacji! To kolejne ważne wyróżnienie dla placówek Spinaker w Grudziądzu, tym razem przyznane na szczeblu ogólnopolskim. Nagroda ta trafia wyłącznie do 6% firm z całej Polski, które mogą pochwalić się najwyższymi ocenami w opinii swoich klientów.
{loadmoduleid 335}

"Średnia nota 8,9/10 pokazuje, że nasze starania są doceniane – i choć wiemy, że zawsze można być jeszcze lepszym, jesteśmy wdzięczni za każde zaufanie i każde dobre słowo, które otrzymujemy. Dziękujemy za wszystkie dotychczasowe oceny i wsparcie. To dzięki Wam możemy się rozwijać i dążyć do jeszcze wyższych standardów!" - powiedziała Pani Iwona Majorke - Zarząd Placówek Spinaker..

Placówki Grudziądzkiego Ośrodka Edukacji SPINAKER znajdują się przy ulicy Waryńskiego 102 i 104. Działają tu różne jednostki edukacyjne, które wspierają rozwój dzieci, młodzieży oraz osób dorosłych, oferując zarówno nowoczesną edukację, jak i specjalistyczne wsparcie terapeutyczne.

Kontakt do placówek Spinaker:
Iwona Majorke – tel. 791 871 464

Sebastian Dróbka – tel. 793 107 395

Sandra Krauze – tel. 663 012 284

Anna Majorke – tel. 530 505 293

Gratulujemy !

Przedszkole „Dom Małego Skrzata” SPINAKER uruchamia pierwszą w Grudziądzu placówkę działającą całą dobę! To odpowiedź na potrzeby rodzin, w których rodzice pracują w systemie zmianowym i potrzebują elastycznego wsparcia w opiece nad dziećmi.

{loadmoduleid 333}

-Przedszkole czynne 24 godziny na dobę Profesjonalna opieka, bezpieczeństwo i troska o rozwój najmłodszych -Nowoczesne wnętrza i przyjazna atmosfera -Oferta skierowana do rodziców pracujących również w godzinach nocnych Lokalizacja: Grudziądz, ul. Waryńskiego 104 Kontakt i zapisy: 600 810 106 To pierwsze takie przedszkole w naszym mieście – Dom Małego Skrzata SPINAKER wyznacza nowe standardy w edukacji i opiece przedszkolnej w Grudziądzu. Zapraszamy do zapisów – liczba miejsc ograniczona!

Tokio to megamiasto kontrastów – z jednej strony ultranowoczesne drapacze chmur i neony dzielnicy Shinjuku, z drugiej – spokojne chramy i tradycyjne ogrody ukryte wśród betonowej dżungli.

{loadmoduleid 330}

Metropolia ta jest największa na świecie pod względem liczby ludności. W samym „mieście stołecznym” (23 specjalne dzielnice) mieszka ponad 14 milionów osób, a cały obszar metropolitalny Tokio to około 40 milionów mieszkańców! Gęstość zaludnienia w granicach miasta wynosi około 6360 osób/km², lecz w najbardziej zatłoczonych dzielnicach przekracza ona wielokrotnie tę średnią – wystarczy przejechać się w godzinach szczytu tokijskim metrem, by poczuć, co znaczy tłok.

Co ciekawe, w ciągu dnia populacja miasta dodatkowo rośnie o kolejne 2–3 miliony ludzi – tyle osób dojeżdża codziennie do Tokio do pracy i szkoły z przedmieść i okolicznych prefektur. Mimo tak ogromnej liczby mieszkańców, Tokio uchodzi za miasto wyjątkowo zorganizowane i czyste, a działająca jak w zegarku komunikacja miejska potrafi sprawnie przewieźć te ludzkie masy. Tokio rozciąga się nad Zatoką Tokijską i choć obejmuje też górzyste tereny na zachodzie (najwyższy punkt to 2017 m n.p.m. na górze Kumotori w obrębie metropolii), to większa część miasta leży na nizinie Kantō. Średnia wysokość terenu w metropolii wynosi ok. 40 m, a wiele nadmorskich obszarów znajduje się zaledwie kilka metrów nad poziomem morza.

Nic dziwnego, że Tokio poważnie traktuje kwestię zabezpieczeń przeciwpowodziowych – zwłaszcza w obliczu zagrożeń związanych ze zmianami klimatu. Rozległa sieć kanałów, wałów i podziemnych zbiorników (w tym słynny podziemny „Wielki Ściek” – gigantyczny zbiornik retencyjny) chroni miasto przed zalaniem podczas tajfunów i ulew. Tokio doświadcza też stosunkowo częstych trzęsień ziemi – wszak Japonia leży na styku płyt tektonicznych – ale mieszkańcy są do tego przyzwyczajeni, a budynki projektuje się z myślą o wytrzymałości na wstrząsy. Pod względem demografii Tokio odzwierciedla trendy całej Japonii, czyli starzejącego się społeczeństwa o niskiej dzietności. Osoby w wieku 65+ stanowią tu około 20% populacji, a dzieci poniżej 15 lat niespełna 12%.

Dużą większość (ponad 2/3 mieszkańców) stanowią ludzie w wieku produkcyjnym 15–64 lata. Mimo starzenia się społeczeństwa, Tokio wciąż przyciąga młodych – zarówno z innych regionów kraju, jak i z zagranicy – którzy szukają tu edukacji i kariery. W strukturze płci stolica Japonii jest dość wyrównana: na 100 kobiet przypada ok. 100 mężczyzn. Lekko przeważają kobiety (około 50,1% populacji Tokio stanowią kobiety, co częściowo wynika z dłuższej średniej życia japonek.

Co bardzo interesujące, Tokio (jak i cała Japonia) to miejsce, gdzie zwierzęta domowe pełnią ważną rolę w życiu wielu ludzi. Ma to związek z niskim przyrostem naturalnym – dla części społeczeństwa pies czy kot staje się członkiem rodziny zastępując poniekąd dziecko. Już od kilkunastu lat w Japonii notuje się zjawisko, że liczba psów i kotów przewyższa liczbę dzieci poniżej 15 roku życia.

Według danych z lat 2000., w całym kraju było ponad 22–23 miliony domowych czworonogów, przy około 17 milionach dzieci. W Tokio widać to na każdym kroku: pełno tu sklepów zoologicznych, salonów piękności dla pupili, a nawet kawiarenek z kotami czy jeżykami, gdzie za opłatą można pobawić się ze zwierzątkiem. W parkach spotyka się spacerujących z psami tokijczyków, często ubranych w modne kubraczki. Japończycy znani są z ogromnej miłości do zwierząt – traktują je jak członków rodziny, co potwierdza popularne powiedzenie, że „pies to najlepszy przyjaciel człowieka” ma tu szczególne znaczenie.
Dzisiejsze Tokio to ultranowoczesna metropolia, ale jego korzenie sięgają głęboko w przeszłość. Historycznie miasto znane było jako Edo – niewielka rybacka osada, która zaczęła się rozwijać, gdy w 1603 roku stała się siedzibą siogunatu Tokugawów. W ciągu kilkudziesięciu lat Edo urosło do rangi największego miasta w Japonii, a w połowie XVIII wieku było już jednym z najludniejszych miast świata, z populacją przekraczającą milion. Przez cały okres Edo (1603–1868) miasto było de facto polityczną stolicą kraju (podczas gdy oficjalną siedzibą cesarza pozostawało Kioto). Gdy w 1868 roku doszło do restauracji Meiji i cesarz przeniósł swój dwór do Edo, miasto zostało przemianowane na Tokio, czyli „Wschodnią Stolicę”. Ta zmiana nazwy symbolizowała początek nowych czasów – modernizacji i otwarcia Japonii na świat. Tokio w ciągu kilku dekad przeobraziło się z feudalnej metropolii w nowoczesne miasto wzorowane częściowo na zachodnich stolicach (np. wytyczono szerokie bulwary na wzór paryski). Burzliwa historia nie oszczędziła miasta: wielkie trzęsienie ziemi w 1923 r. zniszczyło znaczną jego część, a w 1945 r. alianckie naloty bombowe zrujnowały Tokio i pochłonęły dziesiątki tysięcy istnień. Mieszkańcy jednak z determinacją odbudowali swoją stolicę. Już w 1964 r. Tokio było w stanie zorganizować Igrzyska Olimpijskie, pokazując światu swój spektakularny powrót do formy.

Dziś miasto jest jednym z głównych centrów gospodarczych globu i symbolem japońskiej innowacyjności. Mimo nowoczesności, Tokio pieczołowicie pielęgnuje historyczne powiązania i tradycje. Przykładowo, w sercu miasta wciąż stoi Pałac Cesarski, dawna siedziba siogunów Edo, otoczony rozległymi ogrodami – to żywa więź z cesarską historią sięgającą wieków. Tokio utrzymuje też przyjazne relacje z wieloma miastami na świecie. Już w 1960 r. zawarło oficjalne partnerstwo z Nowym Jorkiem (oba miasta łączą jako globalne metropolie podobne wyzwania) – łącznie Tokio ma dwanaście miast i regionów partnerskich rozsianych po całym świecie. Od lat współpracuje też z Warszawą i Krakowem w ramach wymiany kulturalno-edukacyjnej. Te globalne więzi podkreślają status Tokio jako prawdziwie światowej metropolii. Tokio oferuje niezliczone atrakcje, które zaspokoją każde zainteresowania.

Miłośnicy nowoczesnych gadżetów i mody powinni odwiedzić dzielnice Shibuya i Harajuku, gdzie w tłumie młodych ludzi migają wielkie ekrany i neonowe reklamy. Amatorzy kultury tradycyjnej koniecznie muszą wybrać się do starożytnej świątyni Sensō-ji w Asakusa – najstarszego buddyjskiego chramu w Tokio – lub do chramu Meiji otoczonego lasem w centrum miasta. Rodziny z dziećmi (i nie tylko) przyciąga Tokyo Disneyland oraz sąsiadujący z nim park DisneySea – jedyne takie magiczne parki rozrywki w Azji. Panorama miasta najlepiej podziwiać z góry – na przykład z tarasu widokowego Tokyo Skytree, najwyższej wieży na świecie, albo z klasycznej Wieży Tokijskiej przypominającej paryską wieżę Eiffla.

Aby zaznać zieleni i spokoju, można odwiedzić rozległy Park Ueno pełen muzeów i stawów z lotosami lub ogrody Hamarikyū nad zatoką, gdzie tradycyjna herbaciarnia serwuje matchę z widokiem na drapacze chmur. Nocą warto zajrzeć do dzielnicy Roppongi znanej z klubów i galerii sztuki albo do Golden Gai w Shinjuku – sieci mikroskopijnych barów upchniętych w ciasnych uliczkach, gdzie można poczuć klimat Tokio lat 60. Nie sposób też pominąć legendarnych przejść dla pieszych w Shibuya, gdzie przy każdym zielonym świetle przez skrzyżowanie przelewają się fale ludzi – widok znany z filmów i pokazujący puls tego miasta.

Turystyka w Tokio kwitnie, choć przez pewien czas – podczas pandemii – miasto opustoszało z zagranicznych gości. Przed pandemią jednak notowano rekordy: w 2019 roku Tokio odwiedziło ponad 15 milionów zagranicznych turystów, co czyniło je jednym z najczęściej odwiedzanych miast Azji. Do tego dochodzą setki milionów wizyt krajowych – Japończycy uwielbiają podróżować do swojej stolicy zarówno w celach biznesowych, jak i turystycznych. Tokio regularnie pojawia się w rankingach najatrakcyjniejszych destynacji – m.in. zostało uznane za 4. najciekawsze miasto świata w 2023 według raportu Euromonitor International, docenione za bezpieczeństwo, infrastrukturę i bogactwo oferty kulturalnej.

Turyści cenią unikalne połączenie futurystycznej nowoczesności (jak roboty w Akihabarze czy wieżowce Shinjuku) z głęboko zakorzenioną tradycją (jak ceremonie parzenia herbaty, teatry kabuki czy sumo w Ryōgoku). Warto dodać, że Tokio słynie też z wyśmienitej kuchni – ma najwięcej restauracji z gwiazdkami Michelin na świecie. Od luksusowych sushi barów po uliczne stragany z ramenem – każdy znajdzie tu coś dla siebie. Smakosze przybywają na aukcje tuńczyków na słynnym targu Toyosu (następcy historycznego Tsukiji) lub eksplorują izakaye – japońskie knajpki serwujące przekąski yakitori i sake. Tokio to także kuźnia talentów i miasto, z którego wywodzi się wiele sławnych osób znanych na całym świecie. W świecie filmu najsłynniejszym tokijczykiem był zapewne reżyser Akira Kurosawa, urodzony w Tokio w 1910 roku – jego filmy („Siedmiu samurajów”, „Ran”) zrewolucjonizowały kino. Również mistrz animacji Hayao Miyazaki, twórca niezapomnianych filmów jak Mój sąsiad Totoro czy Spirited Away, pochodzi z Tokio (urodził się tu w 1941 r.).

 Stolica Japonii dała nam też literatów – choćby cenionego na świecie pisarza Harukiego Murakamiego (co prawda urodził się w Kioto, ale większość życia spędził w Tokio, które bywa scenerią jego powieści) czy laureata Nagrody Nobla Kenzaburō Ōe (urodzonego w Japonii centralnej, ale tworzącego w tokijskiej przestrzeni intelektualnej). W dziedzinie nauki warto wspomnieć Yoshirō Nakamatsu, ekscentrycznego tokijskiego wynalazcę zwanego „Dr. NakaMats”, który opatentował tysiące wynalazków. Ze świata mody wywodzą się słynni projektanci jak Issey Miyake czy Yohji Yamamoto, którzy w Tokio stawiali pierwsze kroki.

Nie można zapomnieć, że w Tokio mieszka cesarska rodzina – obecny cesarz Naruhito urodził się właśnie tutaj, kontynuując tradycję sięgającą ery Meiji. Tokio to także scena, na której błyszczą gwiazdy sportu (choćby legenda baseballu Ichirō Suzuki karierę rozwijał w drużynach tokijskich) i muzyki (stąd pochodzi Yoko Ono, artystka awangardowa i żona Johna Lennona).


Jednym słowem, ogromna i różnorodna populacja Tokio od pokoleń wydaje na świat postaci, które wpływają na kulturę, naukę i sztukę nie tylko Japonii, ale i całego globu. Podsumowując, Tokio to miasto, które nigdy nie zasypia i nie przestaje zadziwiać. Futurystyczne wieżowce, tysiące kolorowych szyldów i automaty z napojami na każdym kroku współistnieją tu z zacisznymi świątyniami, drewnianymi domkami w starych dzielnicach i wszechobecnymi automatami z mangami.

To miejsce, gdzie najnowsza technologia spotyka się z głęboko zakorzenionym szacunkiem dla tradycji. Dla przybysza Tokio może wydawać się chaotyczne, ale ten pozorny chaos ma swój porządek i urok. Kto odwiedzi tokijskie skrzyżowanie Shibuya w piątkowy wieczór, a następnego dnia o poranku usiądzie w ciszy w ogrodzie Rikugi-en, ten zrozumie, jak niezwykłym organizmem jest to miasto. Tokio to świat w pigułce – niezmierzone, dynamiczne, pełne kontrastów, a zarazem bezpieczne i przyjazne. Jedno jest pewne: każdy znajdzie tu coś, co go zachwyci i zainspiruje.

Niepubliczna Szkoła Podstawowa z Oddziałami Integracyjnymi SPINAKER po raz kolejny udowodniła, że nauka i integracja mogą iść w parze z fantastyczną zabawą! Tym razem uczniowie wyruszyli na pełną wrażeń wycieczkę nad Bałtyk – do urokliwego Sopotu.

{loadmoduleid 329}

Dzień rozpoczął się spacerem po słynnym sopockim molo – najdłuższym drewnianym molo w Europie. Uczniowie chłonęli morską atmosferę, podziwiając malownicze widoki i wsłuchując się w szum fal. Nie zabrakło wspólnych zdjęć, śmiechu i rozmów o nadmorskiej przyrodzie.

Punktem kulminacyjnym wyjazdu był rejs statkiem pirackim 🏴‍☠️. Dzieci na pokładzie poczuły się jak prawdziwi żeglarze – nie zabrakło pirackich okrzyków, opowieści o morskich przygodach i niesamowitych emocji. Rejs dostarczył wszystkim uczestnikom nie tylko niezapomnianych przeżyć, ale i nowych inspiracji do wspólnych zabaw oraz integracji.

Tego dnia towarzyszyły nam piękna pogoda, radość i energia, które są znakiem rozpoznawczym wszystkich działań placówek Spinakera. Dziękujemy uczniom i opiekunom za stworzenie tak wyjątkowej atmosfery i wspólne przeżywanie morskiej przygody!

Dostęp do pełnych galerii zdjęć:

GALERIA 1
GALERIA 2
GALERIA 3

 

Barcelona - tak!, bo o niej mowa w pierwszej kolejności w ramach naszego nowego panelu; Najciekawsze Miasta Świata -  to miasto, w którym gotyckie katedry sąsiadują z fantazyjnymi budowlami Gaudíego. Słynna Sagrada Familia – monumentalna, wciąż nieukończona bazylika zaprojektowana przez Antoniego Gaudíego – jest jednym z symboli miasta. To tutaj secesyjne kamienice i modernistyczne parki przeplatają się z wąskimi średniowiecznymi uliczkami Dzielnicy Gotyckiej. Barcelona kusi również położeniem – leży nad brzegiem Morza Śródziemnego, niemal na poziomie morza (średnio 12 m n.p.m.), choć w granicach miasta wyrasta wzgórze Tibidabo (512 m n.p.m.), z którego roztacza się panorama okolicy. Miasto zamieszkuje około 1,7 miliona mieszkańców, przy czym od lat występuje tu przewaga kobiet – stanowią one ok. 52–53% populacji. Mężczyźni to nieco poniżej połowy mieszkańców, co jest zjawiskiem typowym dla dużych miast Hiszpanii (związanym m.in. z dłuższą średnią życia kobiet). Barcelona jest też stosunkowo „dojrzałym” demograficznie miastem – dzieci stanowią tylko ok. 12–13% populacji, za to znaczną grupę stanowią osoby starsze. Mimo to ulice tętnią życiem o każdej porze dnia i nocy, a mieszkańcy słyną z zamiłowania do wspólnego biesiadowania na placach i w kawiarniach. 
Co ciekawe, w Barcelonie nie brakuje również czworonożnych przyjaciół – zarejestrowanych jest tu około 175 tysięcy psów, czyli niemal jeden pies na 10 mieszkańców (kotów również są tysiące, choć trudniej je policzyć). To dowód na to, że barcelończycy kochają zwierzęta i chętnie spędzają czas ze swoimi pupilami w licznych parkach miejskich. 

{loadmoduleid 324}

Barcelona może poszczycić się bogatą historią. Tradycja głosi, że założyli ją Kartagińczycy (niektórzy przypisywali to nawet Hamilkarowi Barkasowi, ojcu Hannibala), jednak pewne jest, iż około 15 r. p.n.e. Rzymianie utworzyli tu kolonię Barcino na niewielkim wzgórzu Mons Taber. W średniowieczu Barcelona stała się stolicą Księstwa Katalonii i kluczowym miastem Korony Aragonii, rywalizując z innymi metropoliami basenu Morza Śródziemnego. Przez pewien czas była najważniejszym ośrodkiem tego morskiego imperium (dopóki nie wyprzedziła jej Walencja tuż przed zjednoczeniem Hiszpanii). Z tamtych czasów pozostały liczne powiązania historyczne – katalońscy żeglarze i kupcy utrzymywali kontakty od Neapolu po Ateny. Co więcej, to właśnie w Barcelonie Królowa Izabela i Król Ferdynand przyjęli Krzysztofa Kolumba po jego pierwszej wyprawie; dziś upamiętnia to Kolumna Kolumba niedaleko portu. Burzliwe dzieje nie ominęły miasta – w XVII w. Barcelona na krótko dostała się nawet pod panowanie Francji, a w czasie hiszpańskiej wojny domowej (lata 30. XX w.) była bastionem republikanów. Mimo przeciwności losu, duch niepodległościowy Katalończyków przetrwał – do dziś Barcelona jest stolicą regionu Katalonii, posiadającego własny język i dumne tradycje. Współczesna Barcelona to kosmopolityczna metropolia, w której językami urzędowymi są hiszpański i kataloński. Znajomość obu jest tu powszechna – znaki uliczne, menu w restauracjach czy rozmowy mieszkańców często funkcjonują dwujęzycznie. 

Miasto od lat przyciąga ludzi z całego świata – żyją tu obok siebie rdzenni Katalończycy, Hiszpanie z innych regionów oraz liczni imigranci, m.in. z Ameryki Łacińskiej, Włoch czy Maroka. Ta różnorodność kulturowa dodaje Barcelonie barw i smaku, co czuć na słynnym targu La Boquería, gdzie kupić można zarówno tradycyjne tapas, jak i potrawy z dalekich stron. Atrakcje Barcelony należą do najciekawszych w Europie. Poza wspomnianą Sagradą Famílią, warto zobaczyć kolorowy Park Güell i bajkowe kamienice (Casa Milà, Casa Batlló) autorstwa Gaudíego, średniowieczną katedrę św. Eulalii w gotyckim sercu miasta, czy tętniący życiem deptak La Rambla, gdzie uliczni artyści zabawiają tłumy. 
Dla miłośników futbolu świętym miejscem jest stadion Camp Nou – dom legendarnego klubu FC Barcelona. Nie brakuje też muzeów światowej klasy: w Museu Picasso można podziwiać dzieła młodego Pabla Picassa z okresu, gdy kształtował swój styl w Barcelonie, a Fundacja Joana Miró prezentuje prace tego urodzonego w mieście surrealisty. Nikogo nie dziwi, że Barcelona jest turystycznym hitem – przyjeżdżają tu miliony gości rocznie. W rekordowych latach bywało ich ponad 30 milionów (licząc zarówno turystów zagranicznych, jak i krajowych)! Taka popularność ma swoje plusy i minusy. 
Z jednej strony, miasto żyje z turystyki – setki hoteli, restauracji i sklepów czekają na odwiedzających, a najważniejsze zabytki (jak Park Güell czy muzeum Picassa) potrafią w szczycie sezonu pękać w szwach. Z drugiej strony, sami mieszkańcy czasem narzekają na tłok i wzrost cen – mówi się wręcz o turystozie, bo historyczne centrum bywa zatłoczone do granic możliwości. Władze próbują więc wprowadzać rozwiązania, by turystyka była bardziej zrównoważona i nie zniszczyła autentycznego charakteru miasta. Barcelona ma też bogate powiązania międzynarodowe we współczesnym świecie. Utrzymuje partnerstwa z wieloma miastami – listę kilkunastu miast partnerskich otwiera francuskie Montpellier (od 1963), dalej są m.in. Rio de Janeiro, Boston, Szanghaj czy Stambuł. Co ciekawe, jednym z miast siostrzanych jest Kobe w Japonii, które – podobnie jak Barcelona – jest portowym miastem znanym z zamiłowania do dobrej kuchni i nowoczesnej architektury. Te partnerskie więzi sprzyjają wymianie kulturalnej i gospodarczej, a także podkreślają otwarty charakter Barcelony. 

Na przestrzeni dziejów z Barceloną związanych było wiele słynnych postaci. To tutaj żył i tworzył genialny architekt Antoni Gaudí, pozostawiając po sobie baśniowe budowle. W Barcelonie dorastał i uczył się malarstwa młody Pablo Picasso – dziś jedna z ulic nosi jego imię, a muzeum prezentuje jego wczesne prace. Z miasta pochodzi również surrealistyczny artysta Joan Miró, a jego mozaiki zdobią Ramblę i lotnisko. 
Barcelona dała światu także wybitnych sportowców – choćby piłkarzy takich jak Xavi Hernández czy Andrés Iniesta, legendy klubu FC Barcelona. Nie sposób zapomnieć, że to tutaj przez wiele lat czarował kibiców argentyński fenomen Lionel Messi, który stał się ikoną miasta (mimo że urodził się poza Hiszpanią). 
Wreszcie, scena operowa zna Montserrat Caballé – diwę urodzoną w Barcelonie, a fanom rocka miasto kojarzy się z przebojem „Barcelona” nagranym przez Caballé w duecie z Freddiem Mercurym. To tylko kilka nazwisk spośród wielu, ale pokazują one, jak bardzo Barcelona inspiruje talenty i zapisuje się w światowej kulturze. 

{loadmoduleid 325}

Barcelona to miasto wielu twarzy: zabytkowe i nowoczesne, katalońskie i kosmopolityczne, rozrywkowe i pracowite. Zachwyca architekturą, smakołykami (poczynając od tapas i owoców morza, na tradycyjnej crema catalana kończąc), a przede wszystkim niepowtarzalną atmosferą. Nic dziwnego, że kto raz tu przyjedzie, ten często chce wrócić – by znów poczuć łagodny powiew morskiej bryzy na plaży Barceloneta, powłóczyć się po malowniczych uliczkach Barri Gòtic i zanurzyć w barcelońskim stylu życia, w którym celebruje się zarówno popołudniową sjestę, jak i nocne fiesty.

{loadmoduleid 326}

 

Wracamy do relacji z wakacyjnych aktywności szkoły - Niepubliczna Szkoła Podstawowa z Oddziałami Integracyjnymi SPINAKER nie zwalnia tempa nawet w wakacje! Drugi tydzień letnich przygód upłynął uczniom pod znakiem odkrywania fascynującego świata – tym razem celem podróży była odległa Australia.

{loadmoduleid 323}

Cała galeria zdjęć

Dzięki nowoczesnym narzędziom edukacyjnym – tablicy interaktywnej i platformie Wordwall – uczestnicy zajęć mieli możliwość przenieść się do najdalszych zakątków kontynentu australijskiego, poznając jego niesamowite krajobrazy, unikalną florę i faunę, a także bogatą kulturę rdzennych mieszkańców – Aborygenów.

Dzieci nie tylko oglądały kolorowe zdjęcia, mapy i filmy edukacyjne – aktywnie uczestniczyły w interaktywnych quizach, wskazywały na mapie ważne miejsca, a za pomocą dłoni obsługiwały elementy prezentacji, wchodząc w bezpośredni kontakt z wiedzą. Spotkanie z australijskimi endemitami – takimi jak kangury, koale, dziobaki czy emu – wzbudziło wiele emocji, a najwięcej radości sprawiło poznawanie kultury Aborygenów i ich związków z naturą.

Po tej wyjątkowej wirtualnej wyprawie, uczniowie przystąpili do twórczych działań. Z sypkich materiałów i kolorowych mas wykonali imponującą flagę Australii, która zawisła w sali jako pamiątka tego dnia. Następnie, korzystając z elementów edukacyjnych, układali w plenerze wielkoformatową mapę Australii, utrwalając zdobytą wiedzę i rozwijając orientację przestrzenną.

Zajęcia były nie tylko okazją do poznania odległego kraju, ale też świetnym przykładem, jak nowoczesne technologie mogą inspirować dzieci do nauki przez zabawę, rozwijając jednocześnie kreatywność, ciekawość świata i umiejętności pracy zespołowej.

Już jutro uczniowie wyruszą w kolejną edukacyjną podróż. Dokąd? Tego jeszcze nie zdradzono –  każdy dzień wakacji to niezapomniana przygoda!

Astronauta Sławosz Uznański o spaniu w kosmosie: „Nie mam łóżka, ale mam swoją sypialnię”
Sławosz Uznański-Wiśniewski, pierwszy Polak na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS) w ramach misji Ax‑4, dzieli się swoimi codziennymi doświadczeniami z życia na orbicie. Tym razem opowiedział o tym, jak wygląda sen w przestrzeni kosmicznej – temacie równie fascynującym, co pełnym wyzwań.

„Na nie mam łóżka, ale mam swoją ‘sypialnię’. CASA mieści się w module Columbus i jest wielkości budki telefonicznej. Śpię w przypiętym do ściany śpiworze.” – relacjonuje astronauta.

{loadmoduleid 320}

Polski akcent kulinarny na orbicie – pierogi na ISS!

{loadmoduleid 321}

Zdjęcia załogi: Spójrz na niską orbitę okołoziemską z perspektywy misji #Ax4. Zobacz poniższe zdjęcia i odkryj widoki, które załoga Ax4 uchwyciła na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej

{loadmoduleid 322}

Przypomnijmy także:

Dokowanie kapsuły Dragon i powitanie załogi Ax-4 na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej - Misja IGNIS

Człowiek w kosmosie – coraz bliżej codzienności

Codzienne relacje Sławosza Uznańskiego to ważna część misji Ax‑4 – pokazują nie tylko naukę i technologię, ale również ludzki wymiar wyprawy. Dzięki jego wpisom, tysiące Polaków może zajrzeć „za kulisy” życia astronauty – zobaczyć, jak wygląda sen, praca, posiłki i emocje w stanie nieważkości. To część szerszego programu badawczego, który ma pomóc lepiej zrozumieć wpływ życia w przestrzeni kosmicznej na funkcjonowanie człowieka, zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Badania te mogą mieć także zastosowanie na Ziemi – np. w kontekście zaburzeń snu, stresu zawodowego czy pracy zmianowej.

 

Filia nr 13, przy ul. Mikołaja z Ryńska 1–7, zaprasza miłośników fotografii na trzydniowe warsztaty prowadzone przez Macieja Kastnera, realizowane w ramach inicjatywy zgłoszonej do programu BLISKO 2024–2025. Wstęp jest bezpłatny, jednak obowiązują wcześniejsze zapisy telefoniczne pod numerem 56 46 220 72

Organizatorem wydarzenia jest Biblioteka Miejska im. Wiktora Kulerskiego w Grudziądzu.

Dlaczego warto wziąć udział?

Unikalna technika – fotografia kolodionowa to historyczna metoda artystycznej fotografii, rzadko dostępna współcześnie.

Warsztat i teoria w jednym – od technicznych tajników kolodionu po praktyczne sesje zdjęciowe z elementami kreatywnymi (np. sleeveface).

Historia lokalna – spotkanie z historią grudziądzkiej fotografii wzbogacone o opowieści o dawnych atelier i fotografach miasta.

Wernisaż – szansa, by zaprezentować swoje prace szerszej publiczności.

Bezpieczeństwo i dostępność – wydarzenie bezpłatne, ale zorganizowane z myślą o ograniczonej liczbie miejsc — decyduje kolejność zgłoszeń telefonicznych.

Harmonogram wydarzenia:

Piątek, 11 lipca, godz. 13:00–18:00

• 11:00–14:30 – Wykład dotyczący fotografii kolodionowej: jej technologii, zastosowania i potencjału promocyjnego w działalności kulturalnej biblioteki.

• 14:30–18:00 – Praktyczne zajęcia: tworzenie ambrotypii (szklanych odbitek) w stylu sleeveface – czyli "ubranie się" w książkę przed aparatem wielkoformatowym 

Sobota, 12 lipca, godz. 10:00–15:00

• Warsztaty kolodionowe i tworzenie ambrotypii w studiu lub plenerze, z udziałem uczestników w towarzystwie ich ulubionych książek – będących częścią promocji czytelnictwa

Niedziela, 13 lipca, godz. 10:00–15:00

• Tworzenie zdjęć w atelier z użyciem aparatu cyfrowego lub smartfona oraz elementów wykonanych techniką kolodionową.

• Około godz. 12:00 – wykład Dawida Schoenwalda z grudziądzkiego muzeum nt. „Przedwojennych fotografów Grudziądza. Od małych atelier po nadwornego fotografa Króla Szwecji”. Wstęp wolny

• Po serii zajęć – wernisaż prac powarsztatowych, dostępny dla wszystkich uczestników.

W czerwcu ogłosiliśmy konkurs - "W jakim procencie zastosowanie nowoczesnych metod multimedialnych Wordwall zwiększa zainteresowanie nauką oraz w jakim procencie poprawia wyniki nauczania ?"

Zwycięzcą jest Pan Patryk Krzysztofik, który najszybciej nadesłał prawidłową odpowiedź na wskazany adres naszej redakcji; jako pierwszy podał prawidłowe odpowiedzi.

Gratulujemy i prosimy zwycięzcę o kontakt w sprawie odebrania nagrody ! 

Redakcja Grudziadz.edu.pl

 

towarzyszenie Na Rzecz Wspierania Edukacji SPINAKER, przy wsparciu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych – Oddział Kujawsko-Pomorski, kontynuuje działania w ramach projektu „SPINAKER dla powodzian”. Tym razem do Grudziądza zawitali goście ze Stowarzyszenia „Integracja” z Ząbkowic Śląskich, dla których przygotowano pełen wartościowych doświadczeń i niezapomnianych wrażeń program integracyjno-rehabilitacyjny.

{loadmoduleid 318}

Cała galeria - kliknij

Dzień I – powitanie w Grudziądzu

W sobotnie popołudnie uczestnicy projektu dotarli do Grudziądza. Na miejscu zostali serdecznie przywitani przez dyrektor Patrycję i Monikę, które towarzyszyły grupie podczas całego pobytu.

Dzień II – plaża i Jarmark Spichrzowy

Niedzielne przedpołudnie upłynęło na relaksie i zabawie na plaży Delfin w Rudniku, w towarzystwie Pani Lucyny. Po południu goście zwiedzali grudziądzką Starówkę i uczestniczyli w Jarmarku Spichrzowym, który był wyjątkową okazją do poznania lokalnej kultury i tradycji.

Dzień III – zwiedzanie Chełmna

W poniedziałek uczestnicy wyruszyli do Chełmna, gdzie odwiedzili Muzeum Ziemi Chełmińskiej i spacerowali po urokliwej Starówce. Nie zabrakło również chwili na zakup pamiątek i wspólny obiad.

Dzień IV – wyprawa do Malborka

Wtorek upłynął pod znakiem historii. Uczestnicy odwiedzili Zamek Krzyżacki w Malborku – największą ceglaną warownię na świecie i jedno z najważniejszych miejsc średniowiecznej Europy. To niezwykłe spotkanie z przeszłością zrobiło ogromne wrażenie na wszystkich.

Dzień V – podróż do kosmosu i warsztaty

Środa obfitowała w atrakcje edukacyjne. Grupa odwiedziła Planetarium i Obserwatorium Astronomiczne, gdzie mogła zgłębiać tajniki kosmosu. Po obiedzie odbyły się warsztaty garncarskie prowadzone przez instruktora Tomka oraz zajęcia z fizjoterapeutką Asią, które miały charakter relaksacyjno-rehabilitacyjny.

Dzień VI – nad Bałtykiem

W czwartek przyszedł czas na wypoczynek nad morzem. Uczestnicy udali się do Krynicy Morskiej, gdzie mogli cieszyć się szerokimi plażami i morską bryzą. Dzień zakończył się wspólnym obiadem i zakupami pamiątek.

Dzień VII – rejs po Wiśle

Zwieńczeniem tygodniowego pobytu był piątkowy rejs po Wiśle. Podczas rejsu uczestnicy podziwiali malownicze Błonia Nadwiślańskie, a całość stanowiła doskonałą okazję do integracji i podsumowania wspólnych przeżyć.

---

Projekt „SPINAKER dla powodzian” to przykład skutecznego i empatycznego działania na rzecz osób dotkniętych kataklizmem. Dzięki wsparciu PFRON i zaangażowaniu organizatorów, uczestnicy mogli nie tylko odpocząć i zintegrować się, ale także skorzystać z form wsparcia terapeutycznego oraz edukacyjnego. To kolejny krok w budowaniu społeczności otwartej, wspierającej i wrażliwej na potrzeby innych.

 

Rzeczniczka Praw Dziecka Monika Horna‑Cieślak wystosowała apel do wszystkich samorządów: prezydentów miast, burmistrzów i wójtów, podkreślając wagę zapewnienia bezpiecznych warunków zabawy dla dzieci zarówno latem, jak i przez pozostałe miesiące roku. 17 czerwca 2025 r. – Warszawa.

Dlaczego to ważne dla Grudziądza?

• Wakacje to okres intensywnego korzystania z urządzeń zabawowych — placów, parków, boisk — co powoduje większe ryzyko awarii lub uszkodzeń. Dlatego apel dotyczy konieczności regularnej kontroli i konserwacji infrastruktury .

• Jako jednostka oświatowa, Grudziądz ma szczególną możliwość wsparcia RPD poprzez:

  1. monitorowanie stanu placów zabaw przy szkołach i przedszkolach,

  2. zgłaszanie potrzebnych napraw i modernizacji,

  3. edukowanie najmłodszych o zasadach bezpiecznego korzystania z urządzeń,

  4. współpracę z rodzicami i radami rodziców — np. poprzez zbieranie opinii o stanie placów zabaw.

Co ujęto w apelu?

• Systematyczne przeglądy techniczne – przed sezonem, w jego trakcie i po jego zakończeniu, by zapobiegać ewentualnym wypadkom.

• Wyposażenie zgodne z przepisami prawa budowlanego i rozporządzeniem ministra infrastruktury, m.in. odpowiedni stan nawierzchni, ogrodzenia, zabezpieczenia przed upadkiem, atestowanych materiałów.

• Stała dbałość o bezpieczeństwo – nie tylko w ograniczonym czasie wakacyjnym, ale oraz w okresie jesienno‑zimowym, kiedy dzieci również spędzają czas na świeżym powietrzu.

Co możecie zrobić jako szkoła / placówka edukacyjna?

1. Przykładowy harmonogram kontroli – wprowadź cykliczne sprawdzenia (np. co miesiąc i po każdych większych opadach lub mrozach).

2. Raporty i alerty – jeśli dostrzeżecie uszkodzoną tabliczkę, źle osadzoną huśtawkę czy odprysk farby — zgłoście to do organu prowadzącego i/lub Rady Rodziców.

3. Akcje edukacyjne – wspólny Dzień Bezpieczeństwa na placu zabaw, z pokazem, jakie zachowania mogą prowadzić do urazów i jak im zapobiegać.

4. Edukacja rodziców – dyżury lub spotkania, podczas których rodzice dowiedzą się, jak dbać o wspólny sprzęt i przestrzeń rekreacyjną.

zrodło: https://brpd.gov.pl/

W ostatnich tygodniach prof. Kamil Fedus z Katedry Dydaktyki Fizyki Instytutu Fizyki odwiedził trzy szkoły ponadpodstawowe w województwach kujawsko-pomorskim i pomorskim, prowadząc wykłady popularyzujące nowy kierunek studiów interdyscyplinarnych – Odnawialne Źródła Energii.

W ramach inicjatywy popularyzacyjnej, której celem jest zainteresowanie młodzieży tematyką nowoczesnych technologii energetycznych i zachęcenie do studiowania kierunków przyszłości, prof. Fedus odwiedził:

• Zespół Szkół Technicznych w Grudziądzu,

• Zespół Szkół Technicznych w Malborku,

• I Liceum Ogólnokształcące im. Władysława Gębika w Kwidzynie.

{loadmoduleid 315}

W każdej z placówek spotkał się z bardzo pozytywnym przyjęciem zarówno ze strony uczniów, jak i nauczycieli. Wykłady poświęcone były m.in. globalnym wyzwaniom energetycznym, technologiom solarnym, energii wiatrowej, wodnej i biomasie, a także możliwościom kształcenia na poziomie akademickim w tych obszarach.

Zainteresowanie młodzieży kierunkiem Odnawialne Źródła Energii potwierdza rosnącą świadomość znaczenia zrównoważonego rozwoju i transformacji energetycznej. Inicjatywa wpisuje się w działania uczelni na rzecz promocji nauki oraz budowania współpracy ze szkołami średnimi.

Serdecznie dziękujemy dyrekcji i nauczycielom wspomnianych szkół za zaproszenie oraz możliwość spotkania z uczniami. Mamy nadzieję, że to dopiero początek dłuższej współpracy i kolejnych działań edukacyjnych w tym zakresie.

• Start zaplanowany jest na 25 czerwca 2025 roku o 2:31 EDT, co odpowiada 06:31 UTC (czyli 8:31 czasu polskiego Warszawa) 

• Misja wystartuje z kompleksu LC‑39A na Kennedy Space Center na Florydzie przy użyciu rakiety Falcon 9 Block 5 i kapsuły Crew Dragon C213

Start był wcześniej kilkukrotnie opóźniany: najpierw z powodu nieszczelności LOX w rakiecie, a potem przez problem z modułem ISS – ale obecnie termin 25 czerwca jest uznawany za ostateczny, o ile pogoda i warunki techniczne na to pozwolą. Trwają przygotowania według harmonogramu, w tym kwarantanna załogi i końcowe testy przed startem.

Jeśli planujesz śledzić start na żywo lub oglądać transmisję – warto zalogować się kilka godzin wcześniej na stronach NASA lub SpaceX.

 

Gdzie oglądać?

• SpaceX – YouTube na żywo z obsługą startu i dokowania

• NASA+ – streaming wydarzeń na żywo

• Axiom Space – transmisje ze startu i dokowania na axiom.space/live 

• Spaceflight Now – dłuższa relacja z przygotowań (≈ 5 h przed startem)

info: spaceflightnow.com

W poniedziałek odbył się Rajd Rowerowy ze SPINAKEREM, który połączył rekreację z edukacją i praktyczną nauką zasad ruchu drogowego. W wydarzeniu wzięły udział zarówno starsze dzieci i młodzież, jak i najmłodsze przedszkolaki.

Trasa edukacyjna z przewodnikiem - Starsza grupa uczestników z "podstawówki" wyruszyła w trasę rowerową pod opieką wykwalifikowanego przewodnika. Trasa prowadziła m.in. przez tereny związane z grudziądzką geotermią, a jej celem było schronisko w Węgrowie. Po drodze uczniowie poznawali ciekawostki przyrodnicze i technologiczne, łącząc aktywność fizyczną z edukacją środowiskową.

Dla najmłodszych uczestników – dzieci z przedszkoli SPINAKER – przygotowano mobilne miasteczko ruchu drogowego. W bezpiecznych warunkach ćwiczyły one jazdę na rowerkach, poznając przy tym podstawowe znaki drogowe oraz zasady bezpiecznego poruszania się po ulicy. Zajęcia miały charakter praktyczny i odbywały się pod nadzorem nauczycieli.

{loadmoduleid 314}

Galeria zdjęć - całość

Podsumowanie

Rajd rowerowy był dobrze zorganizowaną formą aktywności na świeżym powietrzu, promującą zarówno zdrowy styl życia, jak i wiedzę o bezpieczeństwie i środowisku. Organizatorzy zapowiadają kontynuację podobnych działań w kolejnych miesiącach.